Gra LOST RPG

Troyon

Wśliznęła się pomiędzy gałęzie i uklękła na ziemi, z trudem łapiąc powietrze.

Wilk

W srodku moze i bylo wystarczajaco duzo miejsca na oboje, ale wejscie bylo zbyt szerokie by moglo stanowic ochrone przed potworem.
Podjal decyzje w ulamku sekundy. Stanal i odwrocil sie powoli normujac oddech.

Troyon

Podniosła na niego wzrok i z przerażeniem pojęła co Simon robi. Wstała, podeszła do niego i bez słowa wtuliła się w jego plecy. Poczuła jak łzy napływają jej do oczu.

Wilk

Przymknal lekko oczy oddychajac gleboko. Gdy podniosl powieki byl juz calkowicie spokojny. Serce przestalo galopwac, zacietosc pojawila sie na jego twarzy. Opuscil rece wzdluz bokow spogladajac hardo na zblizajace sie stworzenie. Skoro mial juz umrzec, chcial to zrobic z godnoscia.

Nina

[nar]Troy- nie widziałaś raczej nic, widok zasłaniał ci Simon broniący cię męzną piersią. Simon - widziałeś to, co przedtem nie dało ci ruszyć się z miejsca. Poziomy słup dymu zbliżał się do ciebie powoli, niczym wąż muskając drzewa po drodze. Zaczął zwalniać. Przyhamował tuz przed tobą i poczułeś się bardzo dziwnie, jakby potwór przekrzywiał głowę (której nie mial, rzecz jasna) i przyglądał ci się z zaciekawieniem. Miałeś wrażenie, że mierzycie się spojrzeniem.[/nar]

Wilk

Jesli w jego sercu czail sie jakikolwiek strach, zastapila go fascynacja. Oto stanal twarza w twarz ze smiercia. Od dawna zastanawial sie jak to jest. Gdy przykladal lufe do swojej skroni, byl zbyt pijany by czuc cokolwiek. Teraz, gdy jego zycie zblizalo sie do konca czul cos w stylu dziwnej ulgi.

Troyon

Z panicznym strachem, czując, ze potwór jest tuż przed nimi, zacisnęła dłonie na koszulce Simona i nie śmiała otworzyć oczu.

Nina

[nar]Simon - Pan Dym jeszcze przez kilka, nieznośnie przedłużających się sekund wpatrywał się w twoją twarz, tylko po to, aby zbliżyć się jeszcze o kilka milimetrów. Zdawało ci się, ze to juz koniec, kiedy niespodziewanie potwór zaczął się wycofywać. Mknął z prędkością światła niemalże i juz po chwili jedynym śladem jaki po nim pozostał, było uczucie ulgi i niedawnego przerażenia.[/nar]

Wilk

Stal przez dluzsza chwile wpatrujac sie w drzewa naprzeciwko.
Juz po wszystkim. powiedzial z niezmaconym spokojem.

Troyon

Troyon za to była jednym, wielkim, mocno żałosnym i rozedrganym kłębkiem nerwów. Ukryła twarz w dłoniach i rozpłakała się na dobre.

Wilk

Bez wahania przytulil dziewczyne do swojej piersi.
Nie wiedzial co myslec. Potwor go oszczedzil. Widzial zmasakrowane cialo pilota, zlamana noge Polly, w glowie mu sie nie miescilo jak krwiozercza Maskotka mogla tak po prostu zostawic go w spokoju.

Troyon

Stała sztywno, wciąż zasłaniając twarz i próbując się uspokoić, co wcale jej nie wychodziło.

Wilk

Zaczal delikatnie glaskac ja po glowie.
Juz po wszystkim. powtorzyl Nie ma sie czego bac.

Troyon

-Czy ciebie pojebało? -rzuciła wreszcie z wyrzutem, podnosząc na niego zapłakane oczy i odsuwając się od niego gwałtownie-Życie ci nie miłe?!

Wilk

Zmarszczyl czolo.
Mile, ale w ostatecznosci moge sie obejsc bez niego.