Gra LOST RPG

Sal

Polly pokręciła głową z rezygnacją.
Kobieto, ja już nic z tego nie rozumiem. Naprawdę, nic, cholera jasna. Jestem na jakiejs wyspie od ponad tygodnia, w tym czasie ktoś porwał ciężarną laskę i powiesił Charlie'ego, teraz rozmawiam z toba, a nie wiem, kim, do jasnej cholery, jesteś.
Spojrzała na Charlie'ego.
Wracajmy, panie rockman. przytaknęła, podchodząc do Siomana i pomagajac mu wstać.
Spojrzała raz jeszcze pytajaco na Danielle.
Skąd mam wiedzieć, czy nie strzelisz nam jedną z tych pieprzonych strzałek w karki, Francuzeczko?

Wilk

Simon wstal przy pomocy Polly. Znow dostal zawrotow glowy. W ostatniej chwili zlapal sie palmy. Wciaz klac pod nosem stanal prosto, opierajac sie o ramie Pauline.
- To jak, idziemy?
W glowie klebily mu sie mysli. Potrafil zrozumiec pomoc Luke'a w porwaniu Claire, ale proba morderstwa? Jakos nie mogl uwierzyc, ze Luke chcial im pomoc poprzez wieszanie Charliego na drzewie.

Sal

Pauline kiwnęła niewyraźnie głową i, podtrzymując Simona, któremu najwyraźniej mocno kręciło się w głowie, zaczęła iść do przodu. Po chwili zatrzymała się i spojrzała pytajaco na towarzyszy
Ale którędy, cholera jasna?

[narracja]
Nie wiedzieliście, gdzie jesteście. Polly odbiegła od pułapek Danielle nie patrząc, w którą stronę zmierza, a zarówno Simon jak i Charlie byli nieprzytomni.
Mówiac krótko - zgubiliście się, a pomoc Danielle w odnalezieniu drogi powrotnej do obozu wisiała pod znakiem zapytania.
[/narracja]

Wilk

Nie mial broni, za kazdym drzewem mogli czaic sie Inni, a na dodatek zgubili sie w dzungli. W takiej sytuacji pokusil sie o jedna krotka, a jakze tresciwa refleksje.
- Kurwa...
Simon spojrzal pytajaco na dopiero co poznana kobiete. A jesli ona jest jedna z nich? Przeciez nie ma zadnego dowodu, ze tak nie jest.

Sal

Cholernie dorbze to ująłes, chłopie rzuciła kąśliwie Polly.
Spojrzała na Danielle i nagle po prostu przestała jej ufać. Równie dobrze mogła ich tutaj wywieść, zeby zdobyć ich marne zaufanie,a potem wrzucić wprost w ramiona Innych. Mało tego, sama mogła byc jedną z Tamtych.
Kim jesteś, do cholery jasnej, Francuzeczko? spytała, dla pewności celując w nią pistoletem.

[Danielle]
Danielle spojrzała na nią dziwnie. Od tego wzroku można było naprawde dostać dreszczy i poczuć sie niepewnie.
Kilkanaście lat temu wypłynęłam z moją grupą badawczą na ekspedycję zaczęła. Pewnej nocy trafiliśmy na tą wyspę. Weszliśmy w dżunglę. Po kilku dniach wszyscy zaczęli chorować. Zostali zainfekowani. Patrzyłam, jak umierają, jak zostaję sama. mówiła powoli, jakby z trudem przychodizło jej przypomnienie sobie choćby przyimków. Byłam wtedy w ciąży. Pewnej nocy, keidy zostałam już całkiem sama, zaczęłam rodzić. Urodziła mi się coreczka. Alex... Alexandra przymknęła oczy, na jej twarzy pojawił się nieobecny, jakby rozmarzony wyraz. Po chwili jej mina zmieniła się diametralnie - w jej oczach pojawił się gniew, nienawisć, pomieszane z zagubieniem i strachem. A wtedy przyszli Oni. Tamci - Inni. I zabrali ją...
[/Danielle]

Polly spojrzała na swoje buty, lekko zakłopotana tym, że wysłuchuje takich opowieści od nieznajomej osoby, na dodatek w takich okolciznosciach.

Orick

Charlie kroczył razem z nimi, milczący i posępny. Zdawał się rozważać coś przed samym sobą. Gdy Danielle opowiedziała swoją historię, ozywił się nagle.
I jesteś tu tyle lat... Stąd naprawdę nie ma żadnej ucieczki? Gdzie my do choler jesteśmy? Zadał pytanie, które zapewne nie dręczyło tylko jego. Cała ta wyspa, zdawała się być jedną wielką anomalią... Anomalią, z której nie ma ucieczki.

Sal

[Danielle]
Stąd nie ma ucieczki powiedziała, patrząc na nich tym swoim dzikim, zagubionym wzrokiem.
[/Danielle]

Po plecach Polly przebiegły dreszcze. Zaczęła się rozglądać panicznie wokół siebie, jakby krzaki i drzewa miały jej pomóc w odlecieniu z tej wyspy.
Cholera jasna, może nam chociaż pomóż dojść do tych gównianych jaskin, co?

Wilk

Simon nie mowil nic. Czul sie jakby glowe wsadzil do pralki, doslownie i w przenosni. Juz nic nie wiedzial. Czy mozna jej ufac? A co z Lukiem? Nie mogl nawet myslec. Za kazdym razem gdy probowal sie skupic, glowa bolesnie przypominala o swoim isteniu.

Sal

Polly spojrzała wyczekująco na Danielle.
Więc jak, Dziewczyno z Buszu? Pomożesz biednym rozbitkom rozeznać się na twojej piekielnej wysepce i zaprowadzisz ich do pieprzonych jaskin?

[Danielle]
Danielle kiwnęła powoli głową.
Chodźcie za mną powiedziała, wychodząc szybkim, ale ejdncoześnie uważnym krokiem przed nich.
[/Danielle]

Polly ruszyła za nią, ciagle pomagając Simonowi iść.

Wilk

Simon z trudem przebieral nogami. Prawie caly jego ciezar spoczywal na barkach Pauline.
Slonce, raz po raz wylaniajace sie miedzy koronami drzew, razilo go mocno w oczy.

Sal

Cholera, powinieneś mi był powiedziec, że jesteś taki cieżki,z anim heroicznie zdecydowałam się wlec ciebie po tej pieprzonej dżungli powiedziała nieco zaczepnie do Simona, posuwając się za Danielle.
Daleko jeszcze do tych pieprznietych jaskin, pani przewodnik? krzyknęła za Francuzką.
Danielle nie odpowiedziała.

Wilk

Sposrod wirujacych co chwila barw i dzwiekow, jego swiadomosci dobiegl glos Pauline.
- Powinienas byla sie spytac... - odpowiedzial z bladym usmiechem na ustach.

Orick

Charlie szedł przed siebie, tępo wierząc, że Luke naprawdę uwolni Claire i że ona wróci już niedługo.
Tymczasem przypomniał sobie o jej pamiętniku.
Nie, nie powinien...

Sal

Polly zaczęła ciężko oddychać. Była już naprawde zmecozna, a nie zanosiło się na to,, zeby ta pokrecona Francuzeczka ich dokądś doprowadziła.
Cholera jasna, Danielle, daleko jeszcze? może cię to zdziwi, ale targanie półżywego faceto przez dżungle nie ejst jakoś chlernie relaksujacym zajeciem

Orick

Nie narzekaj, tylko daj mi go Powiedział Charlie beznamiętnie. I "przejął" Simona