Gra LOST RPG

Troyon

-Trzymajmy się tradycyjnych pochodni. - powiedział po chwili.

Nina

Jak wolisz, szeryfie. uśmiechnęła się, chociaż jak to zwykle bywa ze skojarzeniami, słowo 'szeryf' przywiodło jej na myśl kogoś zupełnie innego.

Troyon

-Nie ja jestem szeryfem tej wyspy. Przynajmniej nie tym samozwańczym. - stwierdził.

Nina

Wątpię, żeby ktokolwiek uważał za szeryfa kogoś innego niż ciebie, mimo że to nie ty masz broń. rzuciła lekko, bo faktycznie tak było. Jack od samego początku w jakiś tam sposób przewodził grupie pseudowodzów.

Troyon

Westchnął tylko i nie skomentował swojego rzekomego dowództwa.

Nina

Potrząsnęła głową z sobie tylko znanych powodów.
W każdym razie, dotarło - nie dla żywych pochodni. uśmiechnęła się lekko, wcale nie myśląc o samozwańczym szeryfie. Wcale.

Troyon

-Świetnie, że to ustaliliśmy.

Nina

Szli dalej równym krokiem, patrząc pod nogi i nie odzywając się, każde pogrążone w jakichś tam swoich rozmyślaniach, mądrzejszych lub mniej.
Nina oczywiście, jak to zawsze ona, myślała o pierdołach i pierdołami się zadręczała.

Troyon

Szedł i starał się nie myśleć. Co mu całkiem nieźle wychodziło.

Nina

Szli, szli, szli i szli. Ninie było zimno, ciuchy miała uwalane błotem, twarz zakurzoną i lekko podrapaną, włosy mokre i dodatkowo męczyły ją wyrzuty sumienia.
Jesteś pewien, że idziemy dobrze? zapytała obojętnie, po milionie lat świetlnych marszu.

Troyon

-Tak. - stwierdził tylko i zatrzymał się na chwilkę, by poprawić chwyt. Potem od razu ruszył dalej.

Nina

Oświetlała drogę, więc bez trudu zauważyła ze doszli do strumyka, który mijali też w drodze w tamtą stronę. Było jej już wszystko jedno, więc nie trudząc się stąpaniem po kamieniach, weszła w wodę, mocząc i tak juz mokre buty, jeszcze bardziej.

Troyon

Poszedł w ślady Niny i zamiast przełazić po kamieniach, po prostu wszedł do wody.

Nina

Wyszła na drugi brzeg i szła dalej, a woda w jej butach chlupotała wesoło, w rytm kołaczącej się jej gdzieś po głowie melodii. Śpiewanie w dżungli o północy nie było jakimś cudownym pomysłem, a gwizdać nie umiała, wiec tylko szła, z miną jakby umarła jej cała rodzina.

Troyon

-Nic ci nie jest? - zapytał wreszcie, gdy przelazł przez strumień i zrównał z nią krok.