Gra LOST RPG

Troyon

Zjadł jeszcze jednego batonika, napił się wody i spojrzał w stronę Marshall'a.

Marshall

Marshall skończył, napił się wody i beknął.
- Dobre było - stwierdził. - Tylko mało... No ale lepiej się nie obżerać...

Troyon

-W razie czego będziesz krócej leciał w dół -uśmiechnął się, zarzucając sobie plecak na ramiona.

Marshall

Marshall wstał i przeciągnął się.
- Więc schodzimy z plecakami? - zapytał wesoło.

Troyon

-Nie wiem jak ty, ja swojego nie zamierzam tu zostawić -odparł.

Marshall

- W takim razie ja też nie - uśmiechnął się szeroko Marshall, kucając i mocniej ściągając sznurowadła butów.

Troyon

Zaśmiał się i idąc za przykładem Marshall'a również poprawił sznurówki.
-Gotów? -zapytał po chwili.

Marshall

Marshall stanął na samym skraju przepaści i bez lęku spojrzał w dół.
- Chyba tak - powiedział, szukając wzrokiem "drogi" zejścia.

Troyon

-Ok, to idziemy -Murphy nie wstając, przekręcił się tak, żeby stopami znaleźć podparcie i praktycznie zawisł nad przepaścią na rękach-Nie zabij się, stary -powiedział jeszcze i udało mu się zejść może z metr w dół.

Marshall

Marshall zaczął schodzić kawałek obok Murpha. Był w tym bardzo dobry, ale schodził praktycznie bez przygotowania, a ściana była bardzo trudna, dlatego też nie poruszał się zbyt szybko. Mimo to jego ruchy były pewne i ani razu się nie zawahał.
- I jak, Twardzielu? - krzyknął po jakimś czasie.

Troyon

Odetchnął kilka razy głębiej i wychylił się przez ramię, żeby znaleźć jakiś chwyt.
-W porządku. A u ciebie? -odkrzyknął.
Potem znalazł dogodną szczelinę i zszedł bez problemów wzdłuż niej kilka metrów w dół, starając się kontrolować oddech.

Marshall

- Nigdy nie było lepiej! - krzyknął, usmiechając się i patrząc jak Murphy sobie radzi ze schodzeniem.
--Jest dobry-- stwierdził w myślach, przyspieszając schodzenie, by nie zostać w tyle (a raczej na górze).

Troyon

Uśmiechnął się szeroko na jego słowa. Czuł się fantastycznie (pomijając te uciążliwe ukłucia w sercu) znów będąc na ścianie. Musiał ominąć kawałek ściany, który był niemal że płaski. Podciągnął się na rękach, odbił w bok i zlazł niżej. Potem spojrzał w górę.
-Uważaj po lewej, nie wygląda to stabilnie -krzyknął.

Marshall

Marshall akurat postawił nogę w miejscu, o którym mówił Marshall. Kawałek skały obsunął się w dół, a Marshall na krótką chwilę zawisł na samych rękach. Potem jednak z gracją znalazł nowe miejsce do oparcia.
- Jak ja to lubię! - krzyknął, przyspieszając tempo i "wyprzedzając" Murpha.

Troyon

Pokręcił głową i na spokojnie, nie zamierzając się ścigać poszukał kolejnych chwytów.
-Ja też to lubię -powiedział, nie wiedząc w zasadzie czy Marshall może go usłyszeć, czy nie.