Gra LOST RPG

Marshall

- Wierzę ci - odpowiedział łagnodnie Jack. - I zrozum, że nie chodzi mi o to, że podejrzewasz Marshalla... Też bym go podejrzewał... Ale żeby od razu do niego strzelać? A gdybyś go zabiło, a potem okazało się, że jest niewinny?

Sal

Polly spojrzała na niego, starając sie za wszelką cene nie rozpłakać na wspomnienie tamtych dwoch sekund sprzed kilku lat.
To miałam na mysli mówiąc o popełnianiu tych samych, chrzanionych błędów. Tylko, że ostatnim razem było gorzej...
--Spowiadaj sie dalej, do cholery, brawo, Polly. Nie masz komu, musisz jemu.--

Marshall

- Więc staraj się nie zrobić tego po raz trzeci... Zawsze jest czas na zmianę na lepsze
--Co ja mówię?--

Sal

Spojrzała na niego z zaskcozeniem.
Jesteś pewien, że jesteś chirurgiem, facet? Bo gadasz zupełnie jak pastor. powiedziała, uśmiechajac sie niewyraźnie.

Marshall

Jack wzruszył ramionammi.
- Zobaczymy czy to coś da...

Sal

--Wątpię, do cholery. Mnie się nie da zmienić--
Zobaczymy.
Dopiero teraz zauważyła, że od jakiegoś czasu nie pada, a oni nadal tkwią w jednym i tym samym miejscu.

Marshall

- Chodzmy - powiedział Jack do Flor, podnosząc się.

Sal

Polly spojrzała na niebo. Była pewna, że nie ma szans na powrót do jaskin rpzed zmrokiem, a stanie w martwym punkcie wcale im nie pomagało, przeciwnie wręcz.
Zastanowiła się rpzez chwilę, jak zareagował Simon. Ona osobiście poczułaby sie wykluczona z kręgu i potraktowana jak drugorzedna, mało przydatna rzecz. Wcisnęła ręce w kieszenie.
--Pomysli się o tym. Kiedy indziej.--

Scheat

Do tej pory milczała i jak widać dobrze robiła.. zmierzyła Polly badawczym wzrokiem.
Chodźmy.
Słońce wyszło, obróciła mapę w dobrą stronę i ruszła w kieruku gór.
Na co czekacie?

Sal

Poczuła na sobie badawcze spojrzenie Florence. No tak, kochana pani psycholog dopowiedziala sobie to, czego Polly nie powiedziala, i miała przed oczami pełen obraz sytuacji.
Na nic, lalka. Prowadz. powiedziała sucho, podnosząc plecak z ziemi i zarzucajac go sobie na ramię.

Scheat

Jeśli chcesz swoje tajemnice zachować dla siebie, to nie gadaj o nich w obecności osób postronnych.
Poradziła Polly.
I nie traktuj mnie jak śmiecia.
Powiedziała spokojnym szeptem, odwróciła sie i ruszyła przed siebie.

Sal

Polly spojrzała na nią, poprawiła szelkę od plecaka i uniosła prawą brew do góry.
A możesz mi jeszcze wyjasnic, o co ci, do cholery, chodzi? spytała, zrównując się z Florence.

Marshall

- Dajcie już spokój tym rozmowom... - mruknął Jack.

Scheat

Od początku ignorujesz mnie, traktujesz jak idiotkę i nie zwracasz sie do mnie inaczej jak tym cholernym władczym tonem. Obchodzisz się ze mna jak z psem, więc ja się pytam, czy masz ku temu jakiekolwiek powody, czy też po prostu lubisz się na kims wyżyć.
Powiedziała wściekła, nawet nie patrząc na Polly.

Sal

Polly pokręciła głową. Nie zdawała sobie sprawy z tego, ze jej zachowanie - normalne, zupełnie dla niej naturalne - mogłoby kogokolwiek tak boleć. Poza tym - hej, wcale nie traktowała jej jak psa!
Skoro tak, to czemu, do cholery, trzymasz sie mnie? spytała, starając się nadać swojemu głosowi nieco łagodniejszy niz zwykle ton.