Gra LOST RPG

Sal

Wiesz, nie zalezy mi na twojej opinii czy szacunku, facet. Ale nie mam zamiaru pozwolić, żebyś traktował mnie jak kogoś... cholera jasna, jak coś gorszego. powiedziała, zaciskając dłonie na udach i starajac się opanować.

Marshall

- To po co wogóle ze mną rozmawiasz? Pozwolę sobie przypomnieć, że to nie ja pchałem się z tobą do dżungli, tylko ty mnie o to poprosiłaś. Mało cię pewnie też obchodzi to, że nastawiłem twój cholerny nos... Przecież każdy ma obowiązek dbać o świętą Polly - Jack zaczął powoli tracić zimną krew.

Sal

Polly spojrzała na niego wściekle i wstała.
Świetnie. Wspaniale, do cholery. Nie pomyslisz, że ja też nie mam ochoty tu z toba być?! Że poprosiłam cię o pieprzone towarzystwo, żeby nie targać za sobą Simona, który się dzisiaj wybitnie do takich akcji nie nadaje?!
Zaczęła ciężko dyszec. Łatwo było ją wyprowadzić z równowagi, o wiele łatwiej niż rozwiązać równanie matematyczne o poziomie trudnosci równym jeden plus jeden.

Marshall

- Uspokój się i siadaj - powiedział Jack, odzyskując zimną krew. - Kłótnie nic nam nie pomogą...

Sal

Polly odwróciła głowę w bok i skrzyzowała ręce na piersiach.
--Cholera, też mam jakieśtam niewielkie pokłądy uczuć ludzkich.--
Ta... Pewnie tak.

Marshall

Jack zastanawiał się czy się nie uśmiechnąć, ale zdecydował się być zimnym w stosunku do dziewczyny, by pokazać jej, że zrobiła zle. Bo póki co, ona sama tak chyba nie uważała...

Sal

Jack... zaczęła ostrożnie i niepewnei. Zupełnie tak, jakby z trudem przychodizło jej wypowedzenie najmniejszego słowa. To nie jest do cholery jasnej tka, że.... ze nie żałuję tego, co zrobiłam rano. zaczęła, nie patrząc na lekarza.
--Brawo, Polly. Wyspowiadaj się mu, od razu będzie ci lepiej...--

Marshall

Jack spojrzał ze zdziwieniem na Polly. Tego się nie spodziewał.
- Dziwnie okazujeż ten swój żal - powiedział trochę oschle.

Sal

Tak mnie nauczono, do cholery jasnej, po prostu... Ojciec zawsze powtarzał mi, że okazywanie uczuć... Cholera jasna, zwłaszcza żalu czy czegokolwiek jest... jest okazywaniem pieprzonej słabości. powiedziała ostrożnie.

Marshall

- Sami decydujemy o tym jacy jesteśmy... - mruknął Jack.
--Brawo. Robisz niezłe wykłady--

Sal

Gówno prawda. parsknęła Polly, przenoszac ciężar ciała na lewą nogę.
To nie ym o tym decydujemy, tylko toczenie, do cholery. Pieprzone otoczenie. Gdybyśmy decydowali o tym sami, nie popełnialibysmy dwa razy tych samych chrzanionych błędów...

Marshall

- Każde usprawiedliwienie jest dobre, żeby wytłumaczyć się przed samym sobą... - mruknął Jack.
--Po co ja to mówię?--

Sal

Polly przykucnęła i oparła łokcie na kolanach. Oparła czolo na otwartych dłoniach i mruknęła:
Nie chciałam. Naprawde, do cholery jasnej, nie chciałam.
--Naprawdę. Wtedy też nie chciałam, ale zrobiłam to samo, a nawet wiecej--

Marshall

- Dlaczego nagle zebrało ci się na tłumaczenie się przede mną? - zapytał Jack. - Przed pieprzonym lekarzem?

Sal

Podniosła głowę i spojrzała na niego niepewnie.
Uwierz mi, tego też nie chciałam.