Gra LOST RPG

Sal

Pomogla mi przetłumaczyć te mapy. wtrąciła się Polly. Musi być pewna, facet.

Marshall

- Ale jeśli pójdziemy w odwrotnym kierunku, to wrócimy tam skąd przyszliśmy. To chyba logiczne... - powiedział Jack.

Sal

Polyl wzruszyła ramionami.
Ty prowadzisz, facet. Ja tu robię tylko za ładnego inicjatora. stwierdziła, zrownując się z nimi.

Marshall

- Więc chodzmy... - powiedział Jack, nie zmieniając kierunku.

Sal

Polly spojrzała z irytacją na Jacka i ruszyła za nim.
--Nadęty bufon. Pan świata i okolic. Pieprzony heros.-- myślała, lustrując wzrokiem jego plecy.
Zbiera sie na deszcz. zauważyła, podnosząc głowę do góry.

Scheat

Stanęła przed Jack'iem.
Nie wrócimy, bo godzinę temu skręciliśmy w złą stronę, teraz słońce mamy po lewej, czyli idziemy w złym kierunku.
Powiedziała zdecydowana.

Sal

Spojrzała zaskoczona na Florence.
Masz jakiekolwiek doświadczenie w łażeiu po pieprzon7ch dzunglach? spytała, unoszac brwi do góry i opierajac rece na biodrach.

Scheat

Nie ale mam doświadczenie w czytaniu po francusku i znam kierunki świata, całkiem nieźle nawet, ojciec mnie uczył żeglarstwa, rozpoznawanie wschodu, zachodu itd było na pierwszej lekcji, a potem byłam na siedmiu obozach młodych skautów, jestem pewna, że idziemy w złym kierunku.
Wysiliła się Flor.

Sal

Polly rozchyliła usta ze zdziwienia.
Mówilas, zę jesteś tylko cholernym psychologiem powiedziała oskarżycielskim tonem, uśmiechajac się z uznaniem. To może poprowadz, lalka? Tylko się nie połam przy okazj.

Scheat

Bo jestem, miałam dziewięć lat, kiedy pływałam z ojcem, więc się nie wyrywam, ale na moje oko, powinniśmy teraz skręcić w prawo...
i iść na wschód..
Wskazała Polly i Jack'owi kierunek, szukając w ich oczach aprobaty.

Marshall

Jack z niechęcią podał Flor mapy i rzucił:
- Prowadz...

Sal

Polly spojrzała na nią sceptycznie. Nie miała zaufania do malych, szaro-burych panieniek, które łamią sobie kości na prostej drodze.
Jestes tego pewna, do cholery? Może ci się coś pokićkało i idziemy dobrze?

Scheat

Nagle się zdecydoawała.
To nie możliwe, powinniśmy iść w głąb wyspy, tymczasem ta drogą, wyjdziemy na plażę, posłuchajcie, nawet teraz słychać szum morza, idziemy ciągle wzdłuż brzegów, powinniśmy kierować się już teraz w tamtą stronę
Wskazała ręka kierunek.
Żeby potem sie nie wracać.
Co jak co, ale kierunki świata to ona znała, na kilometr potrafiła też wyczuc zapach i szum morza. Szli źle.
[nie dorabiam jej spontanicznie nowych cech, na obozach młodych skautów dziewczyna bywała i żeglowała za młodu ;p]

Sal

Polly wsłuchała się bardziej w otaczajaca ich ciszę. Faktycznie, teraz słyszała niemlaże wyraźnie szum morze.
Cholera. Pięknie, tylko ja moglam kazać pieprzonemu lekarzowi prowadzić wyprawę na nibezpieczne tereny. parsknęła, zdejmując ręce z bioder i krzyżując je na klatce piersiowej.
To dajesz, Francuzeczko. Prowadź.

Sal

[narracja]
Nagle, jak to w tropikach o tej proze dnia, z nieba zaczęła się po prostu wylewać woda. po kilku sekundach ubranai przykleiły się wam do ciała, a mapy zaczęły delikatnie przemakać.
Ślizgaliście się po mokrych liściach, ciągle jednak, mimo utrudnień, osuwając się do przodu.
[/narracja]