Gra LOST RPG

Wilk

Co ty nie powiesz.
Odetchnal glebiej i odruchowo pochylil glowe by zobaczyc czy Polly nic sie nie stalo.

Sal

Nagle stwierdzila, ze Simon jest stanowczo za blisko. Jakies kilka centymetrow za blisko. I brakowalo może dwoch milimetrow, zeby znalazl się jeszcze bardziej za blisko.
Stała nieruchomo, bojąc sie ruszyc w ktorąkolwiek ze stron, wbijając sploszony wzrok w jego twarz.

Wilk

Nie mogl oderwac wzroku od jej oczu. Widzial kazdy ich szczegol, kazda rzese, formujaca sie w kaciku lze. Nagle jego mozg sie wylaczyl. Cienka nitka powstrzymujaca jego swiadomosc przed spadkiem w przepasc, zerwala sie. Nie majac pojecia co wlasciwie robi, nachylil sie nieco bardziej i ja pocalowal.

Sal

Przez chwilę zastanowila się, czy mysli formujące się w jej mozgu brzmią bardzo j jak 'o kurwa' czy jak 'boze'. Potem przestała sie zastanawiać i - niesmialo, w zasadzie calkowicie wbrew temu, co chciala czy powinna zrobic - odpowiedziala Simonowi tym samym.

scena ze specjalną dedykacją i na specjalne życzenie Troyon i jej prosiaka

Wilk

Poglebil nieco pocalunek czujac jak jego serce wyrywa sie z piersi. Krew szumiala mu w skroniach.
Dopiero po chwili w jego glowie zapalila sie kontrolka. To przeciez Polly - kobieta, ktora go zdradzila, zmieszala z blotem. Sam nie magac uciec do tylu, odepchnal ja od siebie. Nieco mniej stanowczo niz zamierzal.

Sal

Stała teraz kilka centymetrow dalej, wciąż zaciskając palce na rekawach jego koszuli, za to z głową spuszczoną w dol i wzrokiem w bitym w ziemię.
Nie bardzo wiedziała, co ma powiedzieć, w ktorą stronę pojsc, ani - tym bardziej - jak sie zachować.

Wilk

Stal jak wmurowany dyszac ciezko i patrzac na Polly szeroko rozwartymi oczami. Serce zlosliwie nie chcialo zwolnic swojego biegu. W glowie wciaz szumialo.

Sal

Cholera wyrwało się jej.
Chyba się rumieniła. I chyba nawet cholernie mocno. Podniosła ostrożnie głowę, łapiac w przestrzeni spojrzenie Simona.

Wilk

Przymknal lekko oczy probujac sie opanowac. Udalo mu sie. Bez slowa wyminal Polly i chwycil lezacy na szafce pistolet.

Sal

Odetchnęła głębiej, podeszła do sciany i oparła o nią plecy, spuszczając głowe w dół i zajmując się wygladaniem jak jeden wielki kłębek uczuć wszelakich.

Wilk

Wyjal kilka nabo odpowiedniego kalibru razem ze scyzorykiem. Poslugujac sie wszechstronnym narzedziem rodem ze szwajcarii, usunal z naboju pocisk wlasciwy.

Sal

Chciala spytac, co robi, ale czula, ze w obecnej sytuacji jakakolwiek kwestia wypowiedziana z akurat jej ust bylaby nie na miejscu.

Wilk

Rece lekko mu drzaly. Kilka granulek prochu wylecialo z luski, zanim unieruchomil reszte przeznaczonym do konserwacji broni smarem. Odbezpieczyl bron i delikatnie umiescil baboj w komorze. Westchnal, wucelowal w sufit i pociagnal za spust. Pomieszczeniem wstrzasnal huk.

Sal

Podniosła w koncu głowę i spojrzała na Simona.
Myslisz, ze ktos przyjdzie? spytała, w zasadzie tylko po to zeby sie odezwac.

Wilk

Nie odpowiedzial. Sporzadzil kolejny slepak i wypalil wpowietrze.