Gra LOST RPG

Sal

Nigdy nie zaczęłam - tego jestem rownie pewna.

Wilk

Wzruszyl ramionami. Nie mial zamiaru przekonywac jej, ze wszystko co mowil jest prawda.

Sal

Odwrocila wzrok w drugą stronę, po raz kolejny kopiąc kilkakrotnie w drzwi.

Wilk

To nic nie da. powiedzial do sciany Chyba, ze akurat ktos bedzie przechodzil.

Sal

Jestem zbyt zmęczona, zeby sie bardziej wysilać oznajmila radosnie drzwiom.

Wilk

No tak. Zapomnialem o kawalkach kwarcu w twojej bieliznie.

Sal

Wbila spojrzenie wdrzwi zupelnie tak, jakby mogla je w ten sposob otworzyć.

Wilk

Z drugiej strony powinnas sie cieszyc. Przeciez lubic miec cialo obce miedzy posladkami.

Sal

Jest taki moment, w ktorym czlowiek traci cierpliwosc. U Pauline Berkley ten moment nastepowal jakieś pieć razy wczesniej, niz u reszty populacji, konkretniej - wlasnie w tej chwili.
Gwaltownie zmienila swoją pozycję, tylko po to, by spoliczkować z glosnym plaskiem Simona (z calej swojej dosc silnej sily, warto nadmienic) i, z wdziekie wkurzonej surykatki, warknąć histerycznie w jego kierunku:
Przestan, do jasnej cholery!

Wilk

Juz drugi raz dostal od niej w twarz.
Kiedys w koncu oddam. warknal potykajac pieczacego policzka.

Sal

Uwierz mi, oddajesz, w pietnascie razy bardziej bolesny sposob, do cholery! warknęła w ten sam histeryczny sposob. Jestem w stanie zrozumeic to, że, w twojej opinii, jestem pieprzonym smieciem, ale, do cholery, nic nie upowaznia cie do traktowania mnie w taki sposob!

Wilk

Wiesz, jak ktos wciska mi bron do reki, z regoly z niej korzystam. wycedzil rozcierajac twarz.

Sal

I chyba wlasnie nastapil ten moment, kiedy czlowike - znaczy Polly, nie czlowiek - traci nad sobą panowanie juz kompletnie.
A mianowicie - spoliczkowala go drugi raz, z drugiej strony, a następnie zmienila się w personifikację zalosnosci, histerycznym tonem z cyklu ja-wcale-nie-placzę mowiąc coś o dupkach, idiotkach, skurwysynach i tym, jak bardzo takich ludzi nienawidzi, jednoczesnie dajac pokaz wyjątkowej dojrzalosci i bijąc go rękami zacisnietymi w pięści gdzie popadlo.

Wilk

Tego sie nie spodziewal. Wybuch Polly byl dla niego zupelnym zaskoczeniem. Co prawda drugi policzek nie byl niczym dziwnym, ale nie sadzil, ze Polly doslownie sie na niego rzuci.
Zlapal ja za nadgarstki i odsunal od siebie.
Uspokuj sie do cholery.

Sal

Widziala go niewyraznie - glownie dlatego, ze oczy zaszly jej juz calkiem powstrzymywanymi lzami, a zmusozne do ich powstrzymywania powieki zaczerwienily się. Usilnie starała się nie mrugoac, zeby przypadkiem jakas lza nie pobiegla sobie optymistycznie wzdluz jej policzka.
Pusc mnie mruknęla, starając sie wyrwac nadgarstki.