Gra LOST RPG

Sol

- To znaczy? - zmarszczyła brwi.

Troyon

-Nie wiem co to znaczy. - wzruszył ramionami i usiadł na podłodze, pod drzwiami.

Sol

- Może po prostu jesteś zmęczony? - zasugerowała.

Troyon

-Pewnie tak. - powiedział bez przekonania.

Sol

- Więc może jednak położyłbyś się spać?

Troyon

-Nie. - mruknął i westchnął.

Sol

- Jak wolisz - wzruszyła ramionami, sama opadając na łóżko.

Troyon

Spojrzał tylko na nią i nie odpowiedział. Miał nadzieję, że dziewczyna wreszcie złapie trochę snu, więc siedział cicho.

Sol

Kręciła się w łóżku, nie mogąc znaleźć żadnej wygodnej pozycji.

Troyon

Ziewnął, przetarł oczy i walczył z sennością.

Sol

W końcu ułożyła się na plecach, zła, że za każdym razem coś jej przeszkadzało i wbiła wzrok w górne łóżko.

Troyon

Przez chwilę jeszcze przyglądał się Scarlett spod przymrużonych, opadających powiek, po czym senność wygrała walkę i zasnął, osuwając się po drzwiach na podłogę.

Sol

Podskoczyła na posłaniu, kiedy górna połowa Murphy'ego spotkała się z posadzką. Spojrzała na niego zdziwiona, po czym zirytowana, zeskoczyła z łóżka.
Przyklękła przy nim i usiłowała podnieść. Kiedy zorientowała się, że zanim uda jej się położyć go na łóżku, minął zapewne wieku, potrząsnęła nim stanowczo.
- Obudź się.

Troyon

A Murph spał sobie dalej w najlepsze, dziwnym, twardym snem.

Sol

Potrząsnęła nim mocniej.
- Obudź się!