Gra LOST RPG

LOL

Zrobiło jej się ciemno przed oczami. Nienawidziła widoku krwi.
Mimo tego starała się oddychać regularnie i nie panikować.
Dziewczynka pisnęła ze strachu. Chciała wybiec stamtąd, ale to było by bardzo dziecinne. Nie chciała robić z siebie panikary, więc przechyliła głowę na drugą stronę i starała się nieodwracać wzroku od białej ściany.

Fisher

Tobey ocknął się.... zakaszlał.... " ekchem, ekchem, ekchem....". Gdzie ja do cholery jestem? Powiedział z trudnością.... Nic nie czuję. Wszystko mnie boli....

Sophie Holloway

Nie przepraszaj tylko się na chwilę przymknij, myślę, a kiedy myślę nie lubię, żeby mi ktoś krzyczał nad głową o niemiłych rzeczach. przeszyła do wzrokiem. Daj już teraz spokój powiedziała.

Marshall

- Spokojnie - wtrącił Jack i podszedł do dziewczyny, która wydawała się być przerażona. Objął ją opiekuńczo ramieniem i powiedział:
- Nie martw się. To tylko groźnie wygląda.

Sophie Holloway

Sophie usłyszała głos O! Ocknąłeś się już. Uśmiechnęła się. Jesteś w bunkrze, leżysz na kanapie. To Ci mogę powiedzieć, a z boleniem to do Jack'a bo ja się na tym kompletnie nie znam i nie chcę zrobić większej szkody. Cały czasm obserowała tego chłopaka jak się właściwie nazywasz?

Fisher

A co? Ty mi nie powiesz? Skąd mam wiedzieć jak się nazywam, co?

LOL

On umrze? zapytała Jacka, trzęsąc się ze strachu Wszędzie jest krew. To okropne. A jeśli on naprawdę umrze? zapytała ponownie.
Teraz przestała się kontrolować. Obawiała się, że lada chwila zacznie płakać.
--Mają już i tak wystarczająco dużo kłopotów--

Sophie Holloway

Że co? zapytała zdziwiona A skąd ja mam wiedzieć jak się nazywasz? popatrzyła bezradnie na Jack'a. Jack...on chyba stracił pamięć...przynajmniej chwilowo...

Marshall

Jack nie odchodził od Alex, rzucając zdziwione spojrzenie na Tobiego.
- Nic mu nie będzie - powiedział.

Fisher

Wielkie dzięki, kim kolwiek jesteś. Tobey rozglądał się dookoła, dalej leżąc.... Ja umre, nie? Zapytał głupio....

Sophie Holloway

No ja mam nadzieję...powiedziała. Zobaczyła przestraszoną dziewczynę, którą obejmowął doktorek. Spojrzała na nią zatroskana. Wstała i podeszła. Nie lubisz widoku krwi? Też nie lubię... Mówiąc szczerze już dziś zemdlałam gdy widziałam go martwego, ale na szczęście chyba wszystko będzie w porządku. Nie martw się... Usmiechnęła się do niej pokrzepiająco. Po czym usłyszała rannego chłopaka...Już Ci mówiłam, że nie umrzesz i wszystko będzie w porządku i będziesz mógł zobaczyć wszystkie wspaniałe rzeczy na ziemi. uśmiechnęła się do niego. A nazywam się Sophie, jeżeli Cię to interesuje.

LOL

Alex głośno przełknęła ślinę. Zachowanie chłopaka wcale jej nie uspokoiło.
Wręcz przeciwnie, bardzo ją przestraszyło.
Jeju mruknęła cicho, rozglądając się w poszukiwaniu czegoś czym mogłaby zająć swoje oczy.

Sophie Holloway

Zobaczyła, że dziewczyna się boi. Podeszła do niej bliżej. Odsunęła lekko Jack'a i podeszła do niej. Objęła ją. Przytuliła. Jak starsza siostra. Ej no już. Nie bądź smutna. Wszystko jest w porządku. Chodź może wyjdziemy na powietrze, lepiej się poczujesz, co?

LOL

Alex stała sztywo, lekko zdziwiona reakcją Sophie.
Nie musisz się mną przejmować. On chyba bardziej potrzebuje twojej opieki powiedziała, wskazując na rannego chłopaka.
Chętnie zgodziłaby się na propozycję dziewczyny, ale nie chciała robić kłopotu. Nie chciała zawadzać..

Sophie Holloway

Ej no nie przesadzaj...Jack tu jest, a ze mnie tu więcej teraz kłopotu niż pożytku. Chodź. Jak chcesz mogę Cię zaprowadzić do Twojego namiotu, albo poprostu chodźmy gdzieś na dwór. Sophie trzymała ją za ramiona i uśmiechała się do niej. No chodź. Już nie patrz na niego. On niedługo poczuje się lepiej, a dla Ciebie lepiej byłoby wyjść.
[muszę zwiewać]