Gra LOST RPG

Troyon

-Pamiętasz mnie z samolotu? - uniósł brwi.

Sol

- Tak, widziałam cię w samolocie i pamiętam cię z samolotu i pamiętam, że stałeś i pomagałeś wkładać innym bagaże na te półki na górze - powiedziała dobitnie. - I miałeś krótsze włosy. I niebieskie dżinsy i czarną koszulkę, pod spodem białą.

Troyon

-Ty naprawdę mnie pamiętasz. - uśmiechnął się.
-A zwróciłaś na mnie uwagę, bo..?

Sol

- Czy kiedykolwiek dałam ci do zrozumienia, że mam jakąś specjalnie poważną sklerozę? - jęknęła, patrząc na niego spod wysoko uniesionych brwi. - Zwróciłam na ciebie uwagę, bo szukałam swojego miejsca i przepychałam się między ludźmi i jak już w końcu się przepchnęłam, to natrafiłam na ciebie i bagaże. Musiałam się wracać - uśmiechnęła się. - A potem szłam po coś do picia. Wtedy akurat spałeś.

Troyon

-O mój Boże, to byłaś ty! - zaśmiał się. - Pamiętam cię. Bardzo się wściekłaś, że nie mogłaś przejść. Co ty wtedy powiedziałaś? Nie dosłyszałem...

Sol

- Powiedziałam, że jeżeli ktoś jeszcze potrzebuje pomocy z walizkami, to chętnie wyrzucę je przez okno - mruknęła.

Troyon

-Urocza jak zawsze. - uśmiechnął się szeroko.
-Kto by pomyślał, że tak skończymy...

Sol

- Spieszyłam się - odparła obronnym tonem.

Troyon

-Nie pomagałem wszystkim z walizkami. -zaprotestował. - Tylko jakiejś cięża... - urwał i uśmiechnął się tylko.

Sol

- Claire? - domyśliła się. - Cóż, tak czy inaczej, stało tam dużo bagaży.

Troyon

-Cóż, świat jest mały. Co dopiero samolot albo bezludna wyspa. - uśmiechnął się. - Przepraszam, że zablokowałem ci drogę. - powiedział i objął ją od tyłu.

Sol

- Wybaczam - parsknęła.

Troyon

-Czuję się o wiele lepiej, gdy już zrzuciłem z siebie ten ciężar. - zaśmiał się.

Sol

- Wyobrażam sobie - odparła. Zdjęła jego ręce ze swojego brzucha i podeszła trochę do przodu, zaczynając zaplatać sobie włosy z warkocz.

Troyon

Wrócił do pralki i oparł się o nią.