Gra LOST RPG

Sol

Rozpłakała się jeszcze bardziej, narzucając na niego ręcznik, który się zsunął.

Troyon

Prawdopodobnie kolejne 10 minut dochodził do stanu, w którym mógł cokolwiek powiedzieć. Kilka kolejnych zajęło mu odzyskanie władzy na ruchami.
-..aszam -powiedział cicho.

Sol

- Nie ruszaj się - powiedziała tylko.

Troyon

Zmarszczył czoło.
-Nie rozumiem -mruknął niewyraźnie.

Sol

- Czego? - zapytała niewyraźnie.

Troyon

-Nigdy.. w takim..stopniu -powiedział cicho i wciągnął gwałtownie powietrze do płuc.

Sol

Nie odpowiedziała nic, tylko oparła głowę na jego ramieniu czując, jak plecy przymarzają jej do zimnej pralki.

Troyon

Podniósł z wysiłkiem rękę i umieścił na jej dłoni.

Sol

Odetchnęła kilka razy głęboko, nie zmieniając pozycji.

Troyon

Było mu cholernie zimno, ale nie miał siły na nic. Leżał więc, drżał i czekał aż słabość minie. Po fakcie uświadomił sobie jak głupie było skoczenie na Sawyera. Z drugiej jednak strony należało mu się. A Murphy najpierw robił co uważał za słuszne, dopiero potem myślał.

Sol

Uniosła go trochę, tak, że teraz całym ciężarem opierał się na niej i tak, jak poprzednio, splotła ręce na jego brzuchu.

Troyon

Oparł głowę na jej ramieniu i przymknął oczy.
-Cholera -zaklął i przesunął jej ręce nieco w górę, bo brzuch w tamtym miejscu bolał go niemiłosiernie.

Sol

- Teraz oprócz dziury w plecach masz jeszcze obity nos, brzuch i wykręconą rękę - mruknęła cicho.

Troyon

-Mam nadzieję, że on też -mruknął.

Sol

- On - uśmiechnęła się mściwie - na jakieś osiemdziesiąt procent może zapomnieć o dzieciach. Poza tym, też nie wygląda najlepiej.