Gra LOST RPG

Wilk

Dzieki...
Simon nasypal platkow do obu misek i zalal je mlekiem. Jakos wcale nie zalezalo mu na jakiejs oznace uczucia, calusie na dzien dobry czy chociaz przychylnemu spojrzeniu. Mial juz tego dosc. Dosc sztucznych, wymuszonych usmiechow, dosc calej tej szopki pod tytulem 'wszystko sie jakos ulozy'.

Sal

Złapała swoją miskę, wyjęła łyżkę z szuflady i odwrociła się przodem do pomieszczenia.
Co... Co słychac tam na górze? spytała, siląc sie na naturalny ton.

Wilk

Bo ja wiem? odparl obojetnie z ustami pelnymi platkow sniadaniowych Dzikow nie ma. Chyba sie wyniosly z doliny.

Sal

Simon, mamy tutaj hermetycznie zamkniete parowki drobiowe. Po co nam jakies pieprzone dziki? spytała, starając się wymazać z głosu dziwne skrępowanie.
Nie wiedziała, czy Simon słyszał o jej przedstawieniu na agorze, wolała sama nie poruszac tego tematu.

Wilk

Simon odpowiedzial dopiero po chwili.
Wolisz jakies cholerne parowki sprzed dwudziestu lat od swierzej dziczyzny?
Uznal, ze najlepiej pominac fakt, ze to nie dla dzikow uganial sie wczoraj caly dzien po dzungli.

Sal

Gdyby to żarcie miało dwadzieścia lat, byłoby zielone i stęchłe. parsknęła. I - tak, wolę wszystko od tej cholernej dziczyzny.

Wilk

Wzruszyl ramionami wciaz palaszujac platki.
A ja nie.
Spojrzal teksnym wzrokiem na swojego Remingtona. Jakos nie bardzo chcialo mu sie siedziec w tym momencie w kuchni.

Sal

Polly wsadziła pustą miskę do zlewu, nie trudniąc się nawet opłukaniem jej, chocby i zimną, wodą. Przez chwilę wbijała wzrok w te nieszczęsne pięćdziesiąt kafelków, w których - jak od lustra - odbijała się sylwetka Simona. Skrzyżywała ręce na piersi i spuściła głowę.
W zasadzie... zaczęła to chyba powinniśmy porozmawiac o cyzmś innym niz dzikie świnie.

Wilk

Ach tak?
Simon pzrezul ostatnie platki i odsunal od siebie miske.
Wybacz, ale musze juz leciec. Na polowanie.

Sal

Simon! złapała go mocno za przegub dłoni.
Jedyne, co musisz w tym momencie, to porozmawiac ze mna.

Wilk

Naprawde?
Simon nawet sie nie silil na w jakimkolwiek stopniu przyjazny ton.
A to niby czemu?

Sal

Bo to cię i tak nie ominie. uświadomiła mu brutalnie, nie wypuszczając jego nadgarstka z uścisku.

Wilk

Simon wyrwal reke z uscisku Polly. Przez kciuk, tak jak sie nauczyl na treningach.
A moze jednak?
Chwycil sztucer i stanal przed nia wyprostowany.

Sal

[nasunął mi się obraz Rambo xD]

Polly spojrzała na niego tak, jakby miała wrzasnąć, kryzknąć, rozpłakac się, zabić i kichnąc jednocześnie.
Nawet nie wiesz, o cyzm chce z toba proozmawiać, do cholery.

Wilk

T o czym?
Simon sciagnal brwi i zmarszczyl czolo. Z blizna na twarzy i sztucerem w rece wygladal jak komandos z filmu dla przecietnie zameznych.