Gra LOST RPG

Sol

Praktycznie nie drgnął.

Troyon

Zmieniła chwyt, teraz łapiąc go za obie ręce i zaparła się nogami o krzesło.
-Wcale... nie... jesteś... taki... ciężki. - wydyszała.

Sol

- Oczywiście - zaśmiał się a potem odegrał scenkę. Sprawiając wrażenie, że naprawdę stara się usiedzieć na miejscu, zaczął powoli podnosić się, tak, żeby Troyon myślała, że faktycznie udaje jej się go podnieść.

Troyon

Zrobiła się cała czerwona na twarzy od wysiłku, ale ucieszyła się, gdy wreszcie udało jej się ruszyć Sama.

Sol

- Uważaj, żebyś nie poleciała do tyłu - powiedział trochę napiętym głosem - akurat takim, który sprawiał wrażenie, że Sam usiłuje usiedzieć na miejscu. Podniósł się jeszcze bardziej.

Troyon

Wreszcie udało jej się postawić go na nogi, a wtedy opór gwałtownie zmalał i faktycznie nieco niespodziewanie zatoczyła się do tyłu, przytrzymując się ręki Sama.

Sol

Przytrzymał ją mocno.
- Udało ci się - powiedział z wyrazem zaskoczenia na twarzy.

Troyon

-Mówiłam, że wcale nie jesteś ciężki. - powiedziała.

Sol

- Teraz to dopiero jestem pod wrażeniem!

Troyon

Zaśmiała się tylko i zaczerwieniła.

Sol

- Naprawdę, dziewczyno... - powiedział z podziwem w głosie, siadając z powrotem na krześle.

Troyon

-Przestań, bo mnie zawstydzasz. - powiedziała i usiadła też.

Sol

- Już przestaję, ale wiedz, że naprawdę jestem pod wrażeniem - uśmiechnął się ciepło.

Troyon

-I dobrze. - ucięła i schowała twarz za kubkiem.

Sol

- Więc czego sobie życzysz? - zapytał.