Gra LOST RPG

Sophie Holloway

Uśmiechnęła się do Debi. Proszę polecam się na przyszłość i bardzo mi miło, że Contu mnie lubi. wyszczerzyła zęby. Śmieszna była Debi, ale przy niej można się było rozluźnić i myśleć o milszych rzeczach.

Sol

Sawyer zagwizdał z podziwem, nadal z kpiącym uśmiechem na ustach. Skoro już jesteś po dobrym seksie powiedział, ignorując Sophie to tym bardziej doradzam kłótnię.

Sophie Holloway

Sophie uśmiechnęła się ironicznie słysząc jakie wspaniałe rady daje Sawyer.

Debi

Sawu? O jakim seksie mówisz? zapytała inteligentnie Debora, zupełnie zdezorientowana.

Wilk

Mam nadzieje, ze nie obrazisz sie jesli nie poslucham twojej rady?
Obdarowal Sawyera znudzonym spojrzeniem.

Sol

Pomyślę nad tym odparł lekceważąco, wzruszając ramionami. Kpiący uśmiech nadal nie schodził mu z twarzy.

Wilk

Kamien z serca. powiedzial beznamietnie biorac do reki swoja aktowke.

Debi

Debi usłyszała głosy w korytarzu i pomyślała, że pan morderca ją wzywa.
Pożegnała wszystkich obecnych i poszła sobie..
[wychodzi: Debu]

MatthewBlue

[wchodzi Matthew]

Eee... cześć. Jest taka sprawa. Umarł Tobey i na cmentarzu odbędzie się niedługo pogrzeb. Mówię to bo może ktoś chciałby tam iść. I ktoś musi przemawiać. To ja pójdę do salonu. Podobno tam tez ktoś jest.

[wychodzi Matthew]

Debi

Wróciła do kuchni i schowała się do swojej szafki, zanosząc się cichym płaczem.
Przestań, Contu! Jesteś głupia mruknęła, wyrywając lalce nogę. Morderstwo z premedytacją.
Siedziała w szafce i chciała umrzeć.

Debi

Była bardzo wrażliwa i łatwo było ją urazić.
Dlatego często przesiadywała w różnego rodzaju szafkach.
Zawsze przychodził moment, w którym Debi musiała wyjść, teraz stało się to bardzo szybko.
[wychodzi: Debora& noga Contu]

Sal

Miała ochotę trzasnąć Sawyera. Najlepiej tak, żeby przekoziołkował w powietrzu piętnaście razy, rozpłaszczył się o kafelki i zmienił stan skupienia na półpłynny.
Była zbyt skupiona na opanowywaniu ogromnej ochoty na wrzaski i akty agresji, by zwrocic uwagę na cokolwiek poza tym. Wbijała paznokcie w naskorek ramienia, liczac powoli do nieskonczonosci.

Marshall

Marshall uśmiechał się ironicznie, spoglądając kątem oka na Simona i siadając wygodnie na blacie.
- Coraz mniej warchlaków na wyspie... - rzucił.

Sal

Marshall... Polly zgromiła go ostrzegawczym spojrzeniem. Daj spokój.

Marshall

Wzruszył ramionami, nie przestając się uśmiechać.
- Tak tylko staram się prowadzić konwersację... Ostatnio podobno jakiś trędowaty je wybija...