Gra LOST RPG

Sol

Uniósł wysoko brwi, zirytowany. Czy ją niesie wszędzie tam, gdzie nikt jej nie chce? zapytał retorycznie, siadając na swoim poprzednim miejscu.

Marshall

Marshall uśmiechnął się po swojemu, słysząc komentarz Sawyera.
- Tak to już bywa... - powiedział, rzucając przelotne spojrzenie na hipiskę.

Sol

Żeby jeszcze nie była do tego stopnia upierdliwa, to mógłbym wykorzystać sytuację mruknął, odgarniając włosy z oczu. Z drugiej strony, musiałbym być ślepy, żeby w ogóle do czegokolwiek doszło...

Sophie Holloway

Sophie uśmiechnęła się ironicznie patrząc na dwóch facetów Ale wy mili jesteście, chciałabym zauważyć , że siedzę sobie tu tylko i piję kawę i mam do tego prawo takie jak wy. Nie moja wina, że tu przyszliście w tym momencie kiedy piję. popatrzyła na nich z rozbawieniem. Mówiąc szczerze jesteście strasznie dziecinni i dołujący i możecie się cieszyć bo za długo tu już nie wytrzyma. Wypiję kawę i idę sobie, bo nie dałabym rady tu dłużej wysiedzieć.

Sol

Jaka szkoda mruknął sarkastycznie, przykładając sobie teatralnym gestem rękę do czoła. Tylko się nie zgub po drodze, bo to by była wielka strata.

Sophie Holloway

Popatrzyła z pobłażaniem na Sawyera Na pewno by była większa niż gdybyś ty się zgubił. Nie chcę Cię martwić, ale gdybym ja się zgubiła ktoś może by się zmartwił, a jakby to się tobie zdażyło to raczej by wielką fiestę urządzili, żeby uczcić to wydarzenie. Mówiła cynicznie. Mówiąc szczerze nie rozumiem czemu się tak do mnie przyczepiłeś Sawyer. Ja nic do Ciebie nie mam, a Ty wręcz przeciwnie. Czy przynosi Ci to satysfakcję?

Sol

Wielką odparł, nie patrząc nawet na dziewczynę. Nie jesteś w stanie sobie tego wyobrazić dodał, uśmiechając się pod nosem.

Debi

Debi wpadała do kuchni. Widząc Sawu, rzuciła mu się na szyję.
Och, jak dobrze, że tu jesteście. Myślałam, że pan morderca was pozabijał. Pan morderca na końcu zabija piękną dziewczynę czyli mnie..
To by było straszne. Nie mogłabym już nigdy pójść do fryzjera. To mój priorytet. To by była wielka starta dla gospodarki czy czegoś takiego.. uśmiechnęła się podchodząc do Sophie.
Hej Sophu. Czemu jesteś niezadowolona? Przepraszam, że nie przyniosłam ci tego kremu z łożyska słonicy. Obiecuje, że..
Łaa! Pijesz kawę? Macie tu ekspres?

Sophie Holloway

Sophie zobaczyła Debi. Spojrzała na nią zdziwiona O czym Ty mówisz? Jaki krem z łożyska słonicy? Bardzo Ci dziękuję, ale nie używam takich kremów, jestem wegetarianką. powiedziała lekko zakłopotana. A co do kawy, to trzymaj. Powiedziała i podała jej kubek ze swoją kawą uśmiechając się do niej. Potem rzekła do Sawyera Wielką? Jak ja się cieszę, że dokuczanie mi przyprawia Cię o satysfakcję uśmiechnęła się ironicznie.

Troyon

[wchodzi: Troyon]

Weszła i zatrzymała się w pół kroku. Podrzucone do góry mango potoczyło się po podłodze. Schyliła się by je podnieść i westchnęła ciężko. Nie znosiła być w licznym towarzystwie. Pomyślała jednak, że gdyby teraz wyszła zrobiłaby z siebie jeszcze większą idiotkę. Przeszła sztywno przez pomieszczenie, nie podnosząc na nikogo wzroku i dotarła do szafek. Zaczęła je przeglądać w poszukiwaniu noża.

Sol

Popatrzył roztargniony na Debi, która przed chwilą rzuciła mu się na szyję, ale już po chwili odzyskał rezon. Natomiast patrzenie na ciebie przyprawia mnie o mdłości odpowiedział hipisce, ostentacyjnie patrząc się wszędzie, tylko nie na nią. Więc jeśli chcesz mi sprawić więcej przyjemności, to zobacz, czy nie ma cię w jaskiniach. Poproś koleżankę wskazał na dziewczynę, która dopiero weszła może cię odprowadzi.

Sophie Holloway

Sophie się roześmiała. Jeżeli myślisz, że taką gadaniną mnie wkurzysz i będę Cię miała dość to się mylisz. A tak w ogóle to ja myślę, że ty możesz zobaczyć czy Cię nie ma przy tratwie. Byłaby wielka szkoda gdybyś się nie załapał i został na wyspie. Nie musisz mi załatwiać towarzystwa i możliwości do wyjścia jak będę chciała to wyjdę. powiedziała i założyła nogę na nogę.

Debi

Dziękuje, ale ta kawa jest już zimna mruknęła, zaskoczona reakcją Sophie. Ale ja nie chce pić. Ja chce robić kawę, Sawu. Macie tu ekspres? Zrobię wam kawę z ciasteczkami. zapytała, rozglądając się po szafkach.
Cześć Troyu. Czego szukasz? Może ci pomogę? Albo będe patrzeć i zachęcać cię do twórczej ekspresji powiedziała inteligentnie.

Sol

Wzruszył ramionami, uśmiechając się ironicznie. Gdybym chciał cię wkurzyć, już dawno latałyby tutaj talerze stwierdził, nadal na nią nie patrząc.
Też bym żałował dodał po chwili. Bardziej zrozpaczony byłbym tylko jeśli okazałoby się, że płyniesz z nami.

Troyon

Ymh - mruknęła tylko otwierając kolejną szafkę. Dzięki Debi, poradzę sobie. - dodała zastanawiając się co do cholery miała na myśli dziewczyna mówiąc o twórczej ekspresji. Ale nie zamierzała pytać.