Gra LOST RPG

Marshall

Marshall uśmiechnął się, odłożył piwo i powiedział jeden z najbardziej tandetnych tekstów, jakie znał:
- Gdzie twoje skrzydła aniele?

Sal

Parsknęła.
W praniu. rzuciła z uśmiechem, podchodzac do zlewu. Odkręciła kurek, szybkim ruchem wymyła miski pozostałe po sniadaniu i wrzuciła je na suszarkę.
Podzielisz się? spytała, wskazując ruchem dłoni na piwo i chipsy.

Marshall

- Chyba nie mam wyboru - westchnął Marshall, podając Polly, nieotwartą jeszcze butelkę piwa i czipsy.

Sal

Dzięki. otworzyła butelkę leżącym na blacie otwieraczem i przysiadła na stole, machając nogami w powietrzu jak przedszkolak.
Co słychać tam na gorze? spytała, po chwili uporczywego wgapiania się w szykę butelki.

Marshall

Marshall wziął łyk piwa i powiedział:
- Nic ciekawego... Ale ty masz podejrzanie dobry humor.
Zwrócił uwagę na jej machanie nogami, przemilczając fakt, że Simon siedzi na plaży z alkoholem, jak żul na dworcu.

Sal

Uśmiechnęła się w dziwny sposób i wypiła troche piwa ze swojej butelki.
Rozmawiałam z nim. powiedziała po chwili wypelninego machaniem nogami i dziwnymi usmiechami milczenia.

Marshall

Marshall zachłysnął się lekko piwem, widząc reakcję Polly.
- No i? - zapytał, pożerając czipsy.

Sal

No, i... Skończyliśmy ten... Chory układ. powiedziała, krzywiac sie mimowolnie na wspomnienie ostatniego tygodnia.

Marshall

- Aha - mruknął Marshall. Sytuacja zrobiła się odrobinę dziwna. Dopił piwo i powiedział:
- Nie machaj tymi nogami, bo jeszcze zrobisz komuś krzywdę...

Sal

Posłusznie przestala wymachiwać konczynami, ograniczyła się dostukania klapkiem o podbicie stopy.
W każdym razie, wyszedł i... Cholera no, nie skakał na jednej nodze i nie śpiewał Marsylianki. mruknęła, znów nieco się krzywiąc.

Marshall

- Mógł zaśpiewać Marszaliankę - mruknął Marshall po swojemu, rzucając pustą butelką do kosza. - Tak jest, proszę państwa - punkt po przyłożeniu - uśmiechnął się, wcielając w rolę komentatora sportowego.

Sal

Parsknęła śmiechem i dopila swoje piwo do końca. Odłożyła butelkę na blat stołu, podkuliła pod siebie nogi i oparla sie plecami o ścianę, milcząc.

Marshall

Marshall wziął butelkę Polly, obiegł z nią wysepkę kuchenną, robiąc przy tym serię niezidentyfikowanych zwodów i wrzucił ją (butelkę) do kosza.
- Przyłożenie! Sześć punktów dla Wyspowej Drużyny! - ucieszył się, jakby to był prawdziwy mecz.

Sal

Roześmiała się głośno na widok Marshalla niby-kozłującego butelką po piwie.
Mówiłam ci już kiedyś, ze jesteś niemożliwy? spytała, ciągle się śmiejąc.

Marshall

- Chyba tak - uśmiechnął się Marshall, podchodząc do Polly. - A może nie...? - zastanowił się. - Sam już nie wiem...