Gra LOST RPG

Sal

O... o tym... całym bajzlu powiedziała niezgrabnie, nerwowym ruchem przeczesując włosy.

Wilk

Co masz na mysli?
Nawet nie ruszyl sie z miejsca. W kazdej chwili mogl wyjsc z kuchni gdyby rozmowa stala sie dla niego niewygodna.

Sal

Odetchnęła głośniej, przeczesując co chwila włosy nerwowym ruchem.
Mnie. I ciebie. powiedziała w koncu.

Wilk

Ta. Oczywiscie.
Simon spojrzal tesknie na drzw wiadace do korytarza.
Watpie, zeby bylo o czym mowic. Wszystko jest jasne. Przynajmniej dla mnie.

Sal

Ale nie dla mnie. mruknęła, zresztą najzupelniej zgodnie z prawdą.
Usiądź. Proszę

Wilk

Postoje. powiedzial sucho To co ci wyjasnic? Nie mam calego dnia.

Sal

Jeśli masz zamiar sprawić, zebym poczuła się jak śmieć, to gratuluję - udało się. warknęła, patrząc na niego ostro.
Powiedziałeś przed chwilą, że dla ciebie wszystko jest jasne. przypomniała mu. Co jest jasne?

Wilk

Wszystko. powiedzial powoli i wyraznie, tak by zrozumiala Przeliterowac?
Simon, nie wypuszczajac broni z reki, skrzyzowal ramiona na piersi.
Kochasz Marshalla, ale masz zbyt wielkie wyrzuty sumienia by mnie rzucic. Co tu mozna nie rozumiec?
Nawet nie chowal goryczy. Gorycz wrecz wylewala mu sie uszami.

Sal

Nie nazwałabym tego wyrzutami sumienia. mruknęła, krzywiąc się nieznacznie.
Raczej - poczuciem cholernej powinności. Długu. Czy czegoś takiego.

Wilk

Na jedno wychodzi. stwierdzil kwasno. Cos jeszcze? Spieszy mi sie...

Sal

Przepraszam, że... Że tak się skończyło. powiedziała powoli, patrzac na niego szczerze. Naprawdę przepraszam. Nie załśuzyłeś na to.

Wilk

A kogo to obchodzi?
Simon bez dalszej zwloki odwrocil sie na piecie i wyszedl z kuchni. Odechcialo mu sie polowania. Mial zamiar wziac butelke wodki, pojsc na plaze i schlac sie do nieprzytomnosci.

[wychodzi: Simon]

Sal

Odetchnęła z czymś w rodzaju ulgi.
To by było na tyle mruknęła, wpatrując się w korytarz, przez który przed chwilą przeszedł Simon.
Czuła się tak, jakbywłasnie ktos zdjął z niej za ciasny gorset. Gorset, który osobiście zasznurowała tak, żeby nie dało się w nim swobodnie oddychać.
Wstała od stołu i przez chwilę jeszcze krążyła po kuchni z poczuciem dziwnej lekkości, by wkoncu wyjsc. Do łazienki.

[wychodzi: polly]

Marshall

[przychodzi marszal]

Nikogo tu nie było. Z salonu jednak dochodziła muzyka, po drodze zauważył, że siedzą tam Polly i Flor. Nie chciało mu się gadać z Francuzką i słuchać jej wykładów, więc usiadł na blacie, otworzył piwo i czipsy i rozpoczął ucztę.
- Brakuje mi tylko telewizora z meczem... - mruknął do siebie.

Sal

[przychodzi: polly]

Miała zamiar posiedzieć sobie sama w kuchni, bez Florence, poczucia uwiązania do jakiegokolwiek faceta, może tylko z miskami, które ktoś musiał w koncu umyć.
Problem polegął na tym, ze kuchnia bynajmniej nie była pusta. Przy stole siedział w najlepsze Marshall i oddawał sie konsumpcji chipsów i piwa.
Najpierw ją zamurowało - dobrą minutę stała w wejsciu i wpatrywała się w neigo tak, jakby był seryjnym mordercą na wolności - potem rozluźniła się i uśmiechnęła.
Hej.