Gra LOST RPG

Troyon

- Narobiliście kłopotów sobie... - westchnął. - Nina... prosiłem cię, żebyś nie wracała - powtórzył.

Nina

Spojrzała na własne buty i nie podnosząc wzroku mruknęła:
- Nie mogłam nie wrócić. - Zakaszlała i splotła nerwowo palce obu rąk. - Kiedy wyruszasz?

Troyon

- Przed wschodem słońca - odparł.

Nina

Pokiwała głową, nie podnosząc wzroku, bo zachciało jej się płakać. Ze złości, bezsilności i w jakimś stopniu z powodu zawodu.
- Powodzenia - powiedziała cicho, bo nic innego nie przychodziło jej do głowy.

Troyon

Wlepił wzrok w podłogę i nie opowiedział. Jemu nie chciało się płakać, ale było mu cholernie przykro.

Nina

[przychodzi: Julka]
Weszła przez otwarte drzwi i zatrzymała się przy nich.
- Jack, musimy iść - powiedziała, uśmiechając się swoim wytrenowanym uśmiechem.

Podniosła wzrok na blondynkę i wpatrywała się w nią spod przymrużonych powiek.

Troyon

Odwrócił się i skinął głową.
- Zaraz przyjdę - powiedział.

Nina

Skineła głową i wyszła.
[wychodzi: J]

Spojrzała na Jacka, uzmysławiając sobie, że to już jest naprawdę pożegnanie i więcej się nie zobaczą.

Troyon

Westchnął i wstał.
- Więc.. - zaczął.

Nina

Podniosła na niego oczy i zdobyła się na uśmiech.
- Bezpiecznej podróży i... Powodzenia, jak już dotrzesz do cywilizacji - powiedziała optymistycznie, jednak drżący jak cholera głos całkowicie ją zdradzał.

Troyon

Podszedł do niej wolno i objął.
- Wrócę tu po ciebie - wyszeptał jej do ucha, po czym wypuścił ją z objęć i wyszedł.

[wychodzi: Jack]

Nina

A Nina została sama, nie ruszając się z miejsca, tylko wpatrując w drzwi.

Nina

Po dłuższej chwili zeskoczyła ze stołu, spojrzała w kamerę, pokazała do niej niecenzuralny gest, jaki wykonuje się za pomocą środkowego palca i powędrowała pod ścianę, poza zasięg kamery. Usiadła na podłodze, skuliła się i próbowała sobie wmówić, że nie ma gorączki, ani nic ją nie boli.

Nina

Nie miała najmniejszego zamiaru zasypiać, więc siedziała jak ostatnia sierota pod ścianą i walczyła z sennością oraz gorączką. W pewnej chwili usłyszała coś w stylu wybuchu, ale doszła do wniosku, że to pewnie jej w uszach dudni i nie ruszyła się z miejsca.

Nina

[przychodzi: John]
Ciągle jeszcze w szoku, po tym co pokazał mu Ben, wszedł do świetlicy i zamknął za sobą drzwi. Najpierw pomyślał, że Nina gdzieś zwiała, ale potem zobaczył ją skuloną pod ścianą jak ostatnia sierota.
- Nina... - powiedział, a dziewczyna podniosła na niego zdziwiony wzrok.
- Wypuszczają nas? - zapytała z ożywieniem, prostując się, ale John tylko pokręcił przecząco głową.
- To co ty tu robisz? Wypuszczają tylko ciebie? - zapytała podejrzliwie.
- Przyszedłem się pożegnać. Wyruszam z nimi - sprostował.
A dla Niny to było jak policzek. Patrzyła na Johna szeroko otwartymi oczyma, nie będąc w stanie ruszyć się z miejsca.
- Powodzenia, Nina - powiedział, wyprostował się i wyszedł.
[wychodzi: John]
A Nina została, patrząc w drzwi w których zniknął Locke i zastanawiając się, co takiego robią Inni, że wszyscy ich ludzie po kolei przechodzą na ich stronę.