Gra LOST RPG

Nina

Drzewka, bambusy w których można się schować przed potworem i błotko, w które można wpaść, lejąc się.

Sol

[nar]Nina, Juliet, leżycie sobie w krzakach, spięte kajdankami.[/nar]

Nina

Przebudziła się powoli, otwierając oczy. Do jej zamulonej świadomości powoli docierało, że leży w dżungli i nie ma pojęcia skąd się tam wzięła. Na końcu dotarło do niej, że leży obok Juliet, na domiar złego spięta kajdankami, których drugi koniec jest na ręce blondynki. Zanim zdążyła pomyśleć, gwałtownie szarpnęła swoją ręką, siłą rzeczy szarpiąc i jej ręką.
- To ma być, kurwa, jakiś żart? - warknęła.

Sol

Co dało Juliet znak, że najwyższy czas, aby i ona się "obudziła". Podniosła się i rozejrzała, udając śmiertelne zdziwienie.
- Co się stało?

Nina

- Co się stało, kurwa? - nie mogła pohamować złości. - Tylko mi nie próbuj wmówić, że nie wiesz, cholera jasna, psiakrew! - krzyknęła, czerwieniąc się i szarpiąc drugi raz ręką z kajdankami, jakby to miało ją oswobodzić.

Sol

- Uważaj na ślinę - poradziła jej po koleżeńsku. - Nie mam... Nie mam pojęcia. Ostatnie, co pamiętam, to jak wchodziłam do swojego domu...

Nina

Zmrużyła oczęta i zamordowała Juliet wzrokiem. Przez chwilę siedziała, gorączkowo myśląc. W końcu, dochodząc do pewnych wniosków, wstała, ciągnąc Juliet za sobą.
- Masz chociaż pojęcie, gdzie możemy być?

Sol

- Nie za bardzo. Ale niezbyt daleko... Nie chodzą tak szybko, a jest dosyć wcześnie.

Nina

Pokiwała głową.
- Dasz radę trafić do waszego obozu? - zapytała, już spokojniej. Ostatecznie powtórzenie sytuacji z rana, z kajdankami na rękach nie byłoby zbyt przyjemne. Bliskie spotkanie trzeciego stopnia z glebą podobnie.

Sol

- Do obozu? Po co?

Nina

- Prawdopodobnie zostawili tam Jacka, a już na pewno - Sayida. Gdzie indziej chciałabyś iść? - uniosła brwi.

Sol

Wzruszyła ramionami. Najchętniej od razu do obozu.
- Może dam - odparła zdawkowo.

Nina

- To prowadź, mistrzu - powiedziała kpiąco, nie spuszczając jej z oczu.

Sol

Spojrzała na Ninę spod uniesionych brwi. Darowała sobie przystawianie ucha do ziemi, za to bez ceremonialnie ruszyła przed siebie.

Nina

Juliet od samego początku narzuciła szybkie tempo, więc najpierw zmęczona, głodna i chora Nina była przez nią ciągnięta za sobą, ale po chwili dostosowała krok do kroku Juliet.
- Tak właściwie, to dlaczego nie jesteś w drodze do domu? Czyżby coś poszło nie tak? - zapytała tonem lekkiej konwersacji dwóch kompanów marszu.