Gra LOST RPG

Nina

Oderwała wzrok od Juliet i rozejrzała się wkoło.
- Wstawaj - zarządziła z lekką paniką w głosie, podnosząc się szybko. - Wstawaj!

Sol

- Co to do diabła jest?! - powiedziała przerażona.

Nina

- Miałam nadzieję, że ty mi powiesz. Juliet, musimy się pospieszyć - dodała szybko i pomogła jej wstać. - Spieprzajmy stąd, jesli nie chcesz się dowiedzieć co to - dodała.

Sol

- Ja... - nie wiedziała, co ma robić. Najchętniej położyłaby się i umarła z bólu.

[nar]Potwór zaryczał jeszcze raz, jakby bliżej.[/nar]

Więc się dowiedziała. Zaczęły uciekać.

Nina

W tym momencie nie ważne było, czy biegną w kierunku obozu, czy w zupełnie innym, najistotniejsze, to uciec od źródła ryku. Biegła więc co sił w nogach, ciągnąc za sobą Juliet i modląc się żeby się nie wypieprzyć.

Sol

[nar]W końcu z trudem dobiegłyście do wysokich bambusów, a potwór nadal ryczał.[/nar]

Nina

- Juliet, tutaj - powiedziała, o dziwo zachowując trzeźwiejszy umysł niż Juliet - to obok nokautu też graniczyło z cudem.Wcisnęła się pomiędzy bambusy i wciągnęła tam również Juliet. Oparła się z impetem o jeden z nich i próbowała złapać oddech, przymykając oczy. Serce czuła tak gdzieś w okolicach gardła.

Sol

Starała się być cicho, co jej nie do końca wychodziło.

Nina

Ale Nina nie miała siły uciszać Juliet, bo nie dość, że sama się bała, to jeszcze jej organizmowi przypomniało się, że jest chora i to najprawdopodobniej - dzięki wycieczkom wgłąb wyspy - poważniej niż z początku.
Oddychając ciężko, zsunęła się po bambusie, kucnęła i objęła rękami kolana, chowając twarz.

Sol

[nar]Potwór powęszył, postraszył i poszedł. Wszystko ucichło.[/nar]

- Jesteśmy... Jesteśmy bezpieczne? - zapytała cicho.

Nina

- Nie mam pojęcia, Juliet. Nie mam... pojęcia - odparła zduszonym głosem, podnosząc twarz i przez chwilę wsłuchując się w ewentualne dźwięki potwora.
- Ale chyba sobie poszedł.

Sol

- Co to było? - zapytała na wdechu.

Nina

Spojrzała na nią, unosząc wysoko brwi.
- Tego też nie wiesz? Mieszkasz na tej wyspie i nie znasz Maskotki? - zapytała, posługując się obozowym slangiem.

Sol

- Jak mi nie wierzysz, to możesz mi wybić drugie ramię - warknęła.

Nina

- Wobec tego witamy w świecie, gdzie nikt nic nie wie - odparła z przekąsem i spojrzała na nią uważnie. - To ramię... - wykonała niezidentyfikowany gest. - Da się coś z nim zrobić? - zapytała niezgrabnie, chociaż lekkie poczucie satysfakcji z tego, że jest taka silna*, wciąż gdzieś tam egzystowało w ninowej świadomości.